نویسه جدید وبلاگ

دستم را در تاريکي اندوه بالا بردم.
...و کهکشان تهي تنهايي را نشان دادم
شهاب نگاهش مرده بود
تراوش سياه نگاهش را با زمزمه سبز علف ها آميخت
و من در شکوه تماشاي فراموشي صدا بودم

• نوشته شده در ۲۱ شهریور ۱۳۸۸   |   
• نظرات - ۰   |   
• نظر بدهید